პოსტი by შავი & თეთრი იუმორი.

სოლომონ მეფის სიბრძნე

ერთხელ ერთი კაცი მივიდა სოლომონთან, როცა იგი მალულად ბავშვების თამაშს აკვირდებოდა და ჰკითხა: – მეფეო, დამეხმარე! მე მდიდრულად ვცხოვრობ, გვაქვს დიდი სახლი და გვყავს ბევრი მონა, მაგრამ ვხედავ, რომ ჩემი ფიქრები წარმავალისკენ და წვრილმანებისკენაა მიმართული და არა მარადიულისაკენ და სათნოებისკენ. მაშინ ჰკითხა მეფემ: – რა არის სათნოება? კაცმა დაუფიქრებლად უპასუხა: – სათნოება არის საშუალება მიაღწიო ამაღლებულს სიმდაბლის გვერდის ავლით, მიხვდე რა არის მთავარი და შეაჩვენო არარაობა. მეფემ შუბლი შეიკრა: – კიდევ ერთხელ გეკითხები: რა არის სათნოება? მისული პასუხობს: – სათნოება გზაა, რომლითაც შასაძლებელია მიაღწიო ზეცას. მეფემ უფრო მეტად შეკრა შუბლი: – მესამედ მიპასუხე: რა არის სათნოება? მისულმა ისევ უპასუხა: – სათნოება არის ის, რაც სულს განწმენდს და განაათლებს. სოლომონმა წარმოთქვა: – სამჯერ შეგეკითხე და შენგან ზუსტი პასუხი ვერ მივიღე, თუმცა შენ მთელ დღეებს სათნოებაზე ფიქრში ატარებ. შენ გსურს მიაღწიო ამაღლებულს სიმდაბლის გვერდის ავლით, მაგრამ როგორ ახვალ კიბის ზედა საფეხურზე ქვედა საფეხურების გაუვლელად? შენ გსურს მიაღწიო ზეცას, მაგრამ განა ღირსეულია მიდიოდე იქ, სადაც არც კი იცი რა გელოდება? შენ გსურს გახდე ნათელი, მაგრამ რა არის სინათლე სიბნელის გარეშე? ღამე იცვლება დღით და მარადიული არც სიბნელეა და არც სინათლე. განა გვეცოდინებოდა რა არის დღე, თუ არ ვიხილავდით ღამეს? ზუსტად ასევე დადიან ერთად ყველაზე წმინდა განზრახვები ყველაზე უწმინდურებთან ხელიხელჩაკიდებულები. მხოლოდ ისეთ ადამიანს შეუძლია ყველაზე საშინელი საქციელის ჩადენა, ვისაც თავი სათნოებით აღსავსე ჰგონია. განა შენსავით უნდა ფიქრობდეს კაცი სათნოებაზე, მხოლოდ სათნოებისთვის? გიყვარდეს შენი ცოლი, მსახურები და მეზობლები. ყოველთვის იყავი მისაბაძი მაგალითი და ყოველ ღამე ძილის წინ დაუსვი საკუთარ თავს ორი შეკითხვა: რა გავაკეთე დღეს იმისათვის, რომ ვყოფილიყავი უფრო ბედნიერი და ხომ არ მივიღე მეტი ბედნიერება სხვების ზიანის ხარჯზე? მხოლოდ ასე არ ჩაივლის შენი ცხოვრება ფუჭად და მხოლოდ ასე გიწოდებენ სიკვდილის შემდეგ სათნოებით აღსავსეს. მისულმა თავი დაუკრა მეფეს და გავიდა. ის ნანობდა, რომ უფრო ადრე არ მიმართა ბრძენ მეფეს რჩევისათვის.

hi

განწყობისათვი

საახალწლო ზეიმი

იგავი "აქლემი და ვირი"–მორალი

ერთი აქლემი და ერთი ვირი, ტვირთის ზიდვით რომ ზურგი ჰქონდათ გადატყავებული, დაძმობილდნენ და თავიანთ პატრონს გაეპარნენ. კარგი საძოვარი იპოვეს და კარგადაც გასუქდნენ. დაავიწყდათ ადრინდელი სიმჭლევე და გადატყავებული ზურგები.
–ძმაო, სიმღერა მინდაო,–უთხრა ვირმა აქლემს.
აქლემმა დაუშალა:
–ნუ, ძმაო! აღრ გახსოვს, რა ჭირში ვიყავითო? ვაითუ ახლომახლო ადამიანები იყვნენ, წაგვასხან და უარესი გვიყონო.
არ დაიჯერა ვირმა და დაიყროყინა. ძალიან ხმამაღალი სიმღერა გამოუვიდა. თურმე იქვე ახლოს მოგზაურები ისვენებდნენ, აქლემები და ვირები დასცვივნოდათ. გაიგონეს ვირის ყროყინი და გაიხარეს:
– მივიდეთ და ვნახოთ, ან შენობა იქნება, ან ქარავანი, ეგებ ულაყი ვიშოვოთო.
მივიდნენ და ნახეს უპატრონოდ გაშვებული მსუქანი აქლემი და ვირი. წაიყვანეს და ორივეს მძიმე ტვირთი აჰკიდეს. გზა გაგრძელდა, ვირი დამძიმდა და დადგა. მგზავრებმა ასწიეს ვირი და თავის ტვირთიანად მის ძმობილ აქლემს დაადეს. ცოტა ხნის შემდეგ ერთ ვიწრო გზაზე გავიდნენ, რომელიც კლდის ციცაბო ნაპირს მიუყვებოდა. აქლემმა ვირს უთხრა:
–ძმაო, მინდა დავროკდე და სამაია ვიცეკვოო.
ვირმა მიუგო:
–რა სამაიას საცეკვაო ადგილი აქ არისო?
აქლემმა უპასუხა:
იმისთანა სიმღერას ამისთანა ადგილას ცეკვა უნდაო.
ჩაიმუხლა გაბრაზებულმა აქლემმა და ვირი კლდეზე გადააგდო.




მე–6 კლასის მშობლიური ლიტერატურის წიგნიდან
წავიკითხოთ, დავფიქრდეთ, ვისაუბროთ:

1. ამ არაკში აქლემისა და ვირის ამბავია მოთხრობილი. როგორ ფიქრობთ, რა უფრო მნიშვნელოვანია. თვით ეს ამბავი თუ დასკვნა, რომელიც ამ ამბიდან უნდა გამოვიტანოთ?
2. იგავ–არაკში გამოყვანილი ცხოველები ხშირად ადამიანის ამა თუ იმ თვისებას განასახიერებენ ხოლმე. რას ან ვის განასახიერებს, თქვენი აზრით, ამ არაკში გამოყვანილი ვირი?
3. ამბავს მძიმე ბოლო აქვს, როგორია, თქვენი აზრით, მეიგავის დამოკიდებულება ვირის მიმართ, რას კიცხავს საბა, საბრალო ცხოველს, თუ იმ მანკიერ თვისებას, რომელსაც ეს ცხოველი განასახიერებს?
4. უბედურება ვირმა თავს თვითონვე დაიტეხა. ხომ არ გაიხსენებდით რომელიმე ქართულ ანდაზას, რომელიც ამ არაკში აღწერილ ამბავს მიესადაგება?

ფილოსოფიური ისტორია

ორი მეგობარი ერთ ურწყულ უდაბნოში დაიკარგა. მზე მცხუნვარედ ანათებდა, მათ კი ძალიან ცოტა წყალი ჰქონდათ.მალე ძალიან ჩამოცხა და მეგობრებს უკანასკნელ წყლის ყლუპზე დავა მოუვიდათ.ჩხუბის დროს ერთმა მეგობარმა მეორეს სახეში სილა გააწნა. ეს უკანასკნელი დამწუხრდა, მაგრამ არაფერი თქვა და ქვიშაზე დაწერა:

-დღეს ჩემმა მეგობარმა შეურაცხმყო.

ამგვარი საქციელით გაოცებულმა მეორე მეგობარმა მაშინვე არაფერი ჰკითხა, ბოდიში მოუხადა და გზა გააგრძელეს.

მალე ისინი ერთ ოაზისს მიადგნენ და მდინარეში გასაგრილებლად შევიდნენ. მალე მან ვინც ქვიშაზე სიტყვები დაწერა ცნობიერება დაკარგა და წყალში ჩაძირვა დაიწყო. მისი მეგობარი არ დაიბნა, სასწრაფოდ ჩაყვინთა და სამშვიდობოს გაიყვანა.დახრჩობას გადარჩენილმა ცოტა რომ ამოისუნთქა, ერთი ქვა აიღო და მასზე შემდეგი სიტყვები ამოტვიფრა:

-დღეს ჩემმა მეგობარმა ჩემი სიცოცხლე იხსნა.

მან, ვინც მეგობარს ჯერ სილა გააწნა და შემდეგ გადაარჩინა, ჰკითხა:

-როცა შეურაცხგყავი, ქვიშაზე დაწერე, ახლა კი-ქვაზე. რატომ?

მეგობარმა უპასუხა:

-როცა ვინმე გულს გვატკენს, ჩვენი ტკივილი ქვიშაზე უნდა დავწეროთ, რათა მობოდიშებამ, როგორც ქარმა ქვიშა, ისე აღხოცოს იგი. ხოლო, როცა ვინმე სიკეთეს გაგვიკეთებს, ქვაზე აღვბეჭდოთ, ვერანაირმა ქარმა რომ ვერ წარხოცოს და მარად ჩვენს ხსოვნაში დარჩეს